Het eerste gedeelte van ViP (link in het figuur hierboven) bestaat uit een grondige kijk op de huidige situatie. Op de drie verschillende niveaus ( product, interactie en context) heb ik gekeken naar museum objecten op zich, de tentoonstelling waar ze in staan en het Booijmans als museum. In de analyse heb ik geprobeerd een zo compleet mogelijk beeld te krijgen van alle factoren in en om het domein, waarbinnen ik vervolgens een ontwerp uitdaging heb gecreëerd:
Ontwerp een ervaring aan de hand van moderne technologie die ervoor zorgt dat ook de Q1 bezoeker zich engageert met historische objecten, zonder het museum bezoek van de Q2 bezoeker te verstoren.
De Q1 bezoeker is een persoon die nieuws en leergierig is en wel eens een museum bezoekt. Maar de Q1 bezoeker past niet tussen het vaste Boijmans publiek. Deze heeft namelijk meer kennis over, en ervaring met de collectie van Boijmans.
Deze ontwerp uitdaging is gebaseerd op twee theorieën. De eerste is een bevinding van Letty Ranshuys, een publiekonderzoeker in de cultuur sector. Ze stelt dat musea bang zijn voor verpretparkisering die door moderne technologie veroorzaakt zou worden. En als tweede een bezoekervaring model van Curtis Wong, een interactie onderzoeker bij Microsoft. Hij stelt dat een ideale ervaring door drie fase gaat: engage, context and reference. Met kunst objecten is deze engagement voor de Q1 bezoeker moeilijker omdat het kunstobject zelf engagement niet uitlokt zoals dat wel gebeurt bij de Q2 bezoeker. De uitdaging wordt dus om aan de hand van moderne technologie deze engagement voor de Q1 bezoeker toch mogelijk te maken, zonder hier een entertainment level aan te geven waar de Q2 bezoeker niet op zit te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten